Sax & Keuris

Choć skonstruowany i opatentowany został już w 1846 roku przez belgijskiego konstruktora Adolpha Saxa, dla scen filharmonicznych saksofon nadal pozostaje zjawiskiem egzotycznym. Od połowy XIX wieku zaczął się pojawiać w obsadzie orkiestry w takich dziełach, jak „Arlezjanka” George’a Bizeta, „Sinfonia domestica” Richarda Straussa, „Bolero” Maurice’a Ravela, jednak w XX wieku znacznie większą popularność zyskał w jazzie.

Saksofon występujący w kilku rozmiarach – od najmniejszych soprillo i sopranino, poprzez saksofon sopranowy, altowy, tenorowy, barytonowy, basowy aż po kontrabasowy – zaczęto łączyć w kameralne grupy. Już w 1857 roku belgijski kompozytor Jean-Baptiste Singelée napisał pierwszy kwartet saksofonowy, później na taki skład zaczęły powstawać liczne transkrypcje. Obsada czterech saksofonów powodzeniem cieszy się rownież w muzyce współczesnej, o czym świadczą trzy kompozycje powstałe w drugiej dekadzie XXI wieku, które zabrzmią w wykonaniu Keuris Quartet.

„Mambo!” Christiana Lauby, francuskiego kompozytora urodzonego w Tunezji, zostało zamówione w 2018 roku przez Keuris Quartet. Utwór łączy w sobie rytmy muzyki latynoskiej, wpływy popu z bardziej abstrakcyjnymi, współczesnymi brzmieniami.

Kanadyjski kompozytor, działający obecnie w Kolonii, Thierry Tidrow w swoim pierwszym kwartecie saksofonowym z 2015 roku „So be it” podejmuje, podobnie jak w napisanej w tym samym czasie teatralnej kompozycji „Manifeste Assi”, aktualny temat polityczny – konfliktu na Ukrainie.

Guillermo Lago to kompozytorski pseudonim holenderskiego saksofonisty, współzałożyciela Aurelia Saxophone Quartet, Willema van Merwijka. „Ciudades” (Miasta) stanowi rozpoczęty w 2011 roku i nadal powstający cykl kompozycji na kwartet saksofonowy, inspirowanych różnymi ważnymi dla artysty miastami świata – są wśród nich m.in. Kordoba, Sarajewo, Addis Abeba, Montevideo, Kolonia i Tokio.

Koncert najnowszych kompozycji na kwartet saksofonowy uzupełni utwór nieco starszy – z 1970 roku – „Saxofoonkwartet” Tristana Keurisa. Poznanie saksofonisty Eda Boogaarda zainspirowało holenderskiego kompozytora do sięgnięcia po obsadę czterech saksofonów. Utwór wykorzystuje poszerzone techniki wydobycia dźwięku, ale też liryczne możliwości instrumentu.