ZYGMUNT KRAUZE - 60 lat pracy twórczej

Zygmunt Krauze to jeden z najważniejszych artystów swojego pokolenia, uznany kompozytor, ceniony pianista, pedagog, organizator życia muzycznego i juror wielu międzynarodowych konkursów. Jego dorobek twórczy i wysiłki w propagowaniu muzyki zostały docenione szeregiem nagród i odznaczeń, na czele z francuską Legią Honorową (2007) i tytułem Chevalier dans l’Ordre des Arts et des Lettres (1984).

Dorobek kompozytorski Zygmunta Krauzego to m.in. siedem oper – „Gwiazda” (1981), „Balthazar” (2001), „Iwona, księżniczka Burgunda” (2004), „Polieukt” (2010), „Pułapka” (2011), „Olimpia z Gdańska” (2015) i „Yemaya – Królowa Mórz” (2019).

Będąc koncertującym pianistą, Zygmunt Krauze jest również wykonawcą swoich utworów. Od wczesnych kompozycji, jak „Sześć melodii ludowych” (1958), przez utwory będące efektem eksperymentów z zapisem muzycznym („Pięć kompozycji unistycznych”, 1963; „Tryptyk”, 1964), eksperymenty z brzmieniem fortepianu („Stone Music”, 1972; „Arabesque”, 1983, „Adieu”, 2001), gry teatralne („Gloves Music”, 1972; „One Piano Eight Hands”, 1973), aż po trzy koncerty fortepianowe (1976, 1996, 2019).

Wśród innych, ważnych dzieł instrumentalnych warto wymienić: „Tableau vivant” (1982) na orkiestrę kameralną, „Blanc-rouge/Paysage d’un pays” (1985) na orkiestry dęte, orkiestrę mandolinową, orkiestrę akordeonową i sześciu perkusistów, „Quatuor Pour La Naissance” (1985), Kwintet fortepianowy (1993), „Canzonę” na zespół instrumentalny (2011) oraz „Memories of the East” (2012) na 80 chińskich instrumentów.

Zygmunt Krauze jest także pierwszym w Polsce twórcą kompozycji przestrzenno-muzycznych, które realizował wspólnie z architektami: Teresą Kelm – w Galerii Współczesnej w Warszawie (1968, 1970), Wiesławem Nowakiem i Janem Muniakiem – w Metz (1987) oraz w Muzeum Sztuki Współczesnej w Łodzi (1988), a także w naturalnej scenerii zamku Eggenberg w Grazu (1974) i pałacu Rohan w Strasburgu. Istotne utwory tego nurtu to Kompozycja przestrzenno-muzyczna nr 1 (1968) i 2 (1970), „Fête galante et pastorale” (1974, 1984), „Rzeka podziemna” (1987) oraz „Aria” (2007).

Podczas koncertu w Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie usłyszymy „Terra Incognita” na 10 instrumentów smyczkowych i fortepian z 1994 roku, „Poemat Apollinaire’a” na recytującego pianistę grającego na rozstrojonym pianinie i 12 dowolnych instrumentów z 2016 roku oraz „Copernicus – Our Planet” („Kopernik – Nasza Planeta”) na sześć głosów mieszanych i orkiestrę smyczkową z 2020 roku.