Prosto ze Szczecina | Michał Francuz

Program na miarę największych legend fortepianu zaprezentuje pochodzący ze Szczecina, obecnie związany z Akademią Muzyczną w Poznaniu, Michał Francuz.

Swój wirtuozowski recital pianista rozpocznie od Bacha – jego II partity c-moll BWV 826, by następnie przenieść się do 1839 roku do Nohant, do posiadłości George Sand, gdzie powstawała Sonata b-moll op. 35 Fryderyka Chopina. Sand w swych wspomnieniach pisała o udrękach twórczych kompozytora – ciągłych zmianach pomysłów, nieustannych poprawkach. Utwór o formie i znaczeniu, które wciąż pozostają zagadką badaczy – z marszem żałobnym w trzeciej części i ulotnym, niemal atonalnym finałem – nie został nikomu dedykowany, być może jako jedno z najbardziej osobistych dzieł Chopina.
Z kolei walc z opery „Faust” Charlesa Gounoda w opracowaniu Ferenca Liszta to właściwie koncertowe streszczenie najważniejszych wątków całej opery. Poza słynnym walcem kończącym I akt dzieła pianista-kompozytor sięgnął też po duet miłosny Małgorzaty i Fausta z II aktu, nadając całości niezwykle popisowy, wirtuozowski charakter. Następnie usłyszymy bardzo filmowe Preludium nr 4 D-dur op.23 Sergieja Rachmaninowa, by kontynuować tę podróż w czasie i przestrzeni z Ravelem. Skoczymy kilka wieków w przeszłość, na salony, gdzie królował walc. „La Valse” Maurice’a Ravela to osobisty hołd złożony formie walca i jego najsłynniejszemu twórcy Johannowi Straussowi II. Swoją fascynację walcem Ravel wyraził już w „Valses nobles et sentimentales” z 1911 roku. Kompozycja, określana niekiedy jako poemat choreograficzny na orkiestrę, została pierwotnie zamówiona przez Sergiusza Diagilewa jako muzyka do nowego baletu. Choreograf po wysłuchaniu jej stwierdził jednak, że choć jest wspaniała, nie nadaje się na balet – co niezwykle obraziło Ravela. Sam kompozytor mówił o niej jako o „apoteozie walca wiedeńskiego”, a inspiracją dla niego była wizja Wiednia czasów Franciszka Józefa. Nie jest to jednak wizja beztroska, ale raczej spojrzenie na XIX-wieczne salony z perspektywy człowieka doświadczonego grozą I wojny światowej.

Michał Francuz to pianista, kameralista, pedagog. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku dziewięciu lat. Studiował w Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu pod kierunkiem profesora Waldemara Andrzejewskiego. Od ponad dwudziestu lat prowadzi intensywną działalność artystyczną, występując z koncertami symfonicznymi, recitalami solowymi i kameralnymi. Znany jest publiczności Polski, Niemiec, Szwajcarii, Hiszpanii, Portugalii, Włoch, Danii, Francji, Holandii, Wielkiej Brytanii, Rosji, Czech, Algierii, Arabii Saudyjskiej, Indonezji i Stanów Zjednoczonych.
Pianista regularnie współpracuje m.in. z Filharmonią Poznańską, Sinfonią Varsovia, Filharmonią w Szczecinie, Orkiestrą Feelharmony, Teatrem Wielkim w Poznaniu, Teatrem Muzycznym w Poznaniu, Teatrem Polskim w Szczecinie, Operą Bałtycką, czy Towarzystwem Muzycznym im. H. Wieniawskiego w Poznaniu. Artysta występował na Międzynarodowym Festiwalu Sacrum non Profanum w Trzęsaczu, Międzynarodowym Festiwalu Les Folles Journes – Chopin Open w Warszawie, Poznańskiej Wiośnie Muzycznej i wielu innych. Inaugurował recitalem fortepianowym Międzynarodowy Konkurs Chopinowski w Antoninie, wielokrotnie koncertował w Dworku Chopina w Żelazowej Woli oraz w Łazienkach Królewskich w Warszawie. Wśród jego projektów koncertowych szczególnie ambitnym przedsięwzięciem było wykonanie wszystkich koncertów fortepianowych Beethovena w ciągu dwóch dni.